وقتی نوایی از موسیقی‌های دفاع مقدس به گوش می‌رسد، ناخودآگاه نام موسیقی‌دان بزرگی چون احمدعلی راغب به ذهن خطور می‌کند که ردپای موسیقی او را می‌توان در بیشتر قطعات باقی‌مانده از دوران دفاع مقدس احساس کرد.
استاد راغب کار هنری‌اش را از سال 1357 با ساخت موسیقی‌های انقلابی کار خود را آغاز و در ادامه با شروع جنگ تحمیلی، به ساخت آهنگ‌ها و سرود‌هایی جاودان در حوزه دفاع مقدس پرداخت.
خبرنگار فرهنگی سراج24؛ در گفتگو با ایشان به بررسی وضعیت موسیقی دفاع مقدس در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی پرداخته است.
آقای راغب موسیقی‌هایی که در زمان دفاع مقدس ساخته می‌شد خیلی تاثیرگذار بود ولی موسیقی‌های امروز تا این حد تاثیرگذار نیستند، به اعتقاد شما موسیقی‌های دفاع مقدس چه ویژگی‌هایی داشتند که می‌توانستند تا این اندازه بر مخاطبین تاثیر بگذارند؟
موسیقی دفاع مقدس با همه سبک‌های موسیقی فرق می کند که در درجه اول به مدیریت شعر بستگی دارد. اصولا موسیقی‌های انقلابی در همه دنیا دارای یک سبک بسیار متحرک، کوبنده و فراگیر و خیلی ساده و روان و به دور از پیچیدگی است. در واقع کلام در این موسیقی‌ها تاثیر داشت و باعث می‌شد موضوعیت را حفظ کنند.ببنید موسیقی دفاع مقدس دارای یک جنبه عاطفی است که در تعهد مردم به آرمان‌های کشور تاثیرگذار بود. این موسیقی در واقع شعارهایی بودند که شعور را به مخاطب انتقاد می‌دادند.
حالا به اعتقاد شما که حال و هوای موسیقی دفاع مقدس در جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی چگونه است؟
ببینید، موسیقی دفاع مقدس ما به دلیل اشتباهات سیاستگذاران و مدیران کم سوادی که موسیقی را نمی‌شناسند و اهل موسیقی نیستند و تنها مدیر موسیقی‌اند دارد لطمه می‌خورد. مسئولان این موسیقی را نمی‌شناسند و با سلیقه‌های شخصی در رابطه با آن اظهار نظر می‌کنند. قانون می‌نویسند و با این اقدامات، ما لحظه به لحظه و با سرعت زیاد داریم از موسیقی فراگیر دفاع مقدس دور می‌شویم.
الان جوان امروزی که اهل موسیقی هم است، اصلا نمی‌داند موسیقی دفاع مقدس چگونه موسیقی است؟ ممکن است صداوسیما برخی مواقع این موسیقی را پخش کند ولی دانشجوی موسیقی ما نمی‌تواند موسیقی دفاع مقدس را آنالیز کند و تفاوت هایش را با موسیقی امروز استخراج کند؛ چون اصلا آموزش نمی‌بیند. طبق قانونی که امروز نوشته می‌شود بر اساس آن قانون موسیقی تولید می‌کنند به همین دلیل من رک و راست باید بگویم که قرن‌هاست از موسیقی دفاع مقدس فاصله گرفته‌ایم. الان موسیقی دم دستی ما، موسیقی بزم و ررقص و شادی است.
مثلا روی موسیقی‌های ملی ما که اشعارش از متون ما انتخاب می‌شود بدون اینکه فلسفه کلام را بدانند روی ضرب آهنگ آن کلام یک ملودی می‌گذارند که آن ملودی یک چیزی را می‌گوید و خود کلام چیز دیگری را و این اتفاقات افتاده است که باعث شده موسیقی امروز نسبت به موسیقی دفاع مقدس فاصله زیادی داشته باشد و موسیقی دفاع مقدس رو به فراموشی برود و متاسفانه اصلا کسی در جامعه امروز ما به موسیقی دفاع مقدس آشنا نیست.
شما چه راهکاری برای رفع مشکلات امروز موسیقی دفاع مقدس ارائه می‌دهید؟
مسایل فرهنگی ظرف 24 ساعت حل نمی‌شود. فاصله‌ای که هر روز بیشتر می‌شود را نمی‌توان با یک راهکار کوچک حل کرد. به نظر من باید برای تغییر و پرکردن این فاصله اول از خود اهل موسیمقی شروع کنیم. دانشگاه‌های ما که متولی موسیقی هستند و استادان ما که موسیقی را تدریس می‌کنند باید بدانند و بتواند وسیقی دفاع مقدس را آموزش دهند.
اگر شما الان به مدارس علمی، هنرستان‌های عالی و دانشکده‌های موسیقی سر بزنید خواهید دید که در این آموزشکده‌ها، موسیقی‌هایی آموزش داده می‌شود که برخی از خوانندگان جدید مثلا دیشب ضبط کرده‌اند و اساتید آن‌ها را با دانشجویان تمرین می‌کنند پس باید ریشه‌ای برخورد کنیم.
خب این برخورد ریشه‌ای باید چگونه باشد؟
به نظر من باید عقب‌گردی به موسیقی فاخر ایران و موسیقی دفاع مقدس داشته باشیم. ما از فاخر بودن موسیقی الان دور و ناآگاه شده‌ایم. پس ما بعد از اینکه اول استاد را آموزش دادیم و استاد نیز موسیقی دفاع مقدس را به دانشجو آموزش داد؛ باید ارزش‌های موسیقی دفاع مقدس را در دانشجویان موسیقی نهادینه کنیم و دانشجو بپذیرد که موسیقی ایران و انقلاب و دفاع مقدس چه ارزشی دارد. شما ببینید موسیقی لنین‌گراد شوستاکوویچ که در جنگ جهانی دوم ساخته شده را همه مردم کشورش حفظ هستند، دولت که به مردم دستور نداده بود که آن را حفظ کنند بلکه خود جامعه جذب آن شدند ولی الان موسیقی ما و کنسرتهای ما به بزن و بکوب و رقص خلاصه می‌شود که اصلا شان ادبی ندارد و ریتم آن فقط برای رقص مناسب است. متاسفانه موسیقی ترقص الان شایع شده است که با این موسیقی راه به جایی نخواهیم برد.
پس باید دوباره آموزش‌هایی داده شود، موسیقی‌ای که موسیقی‌دانان قدیم کار کردند و موسیقی آیینی ما را باید اساتید و دانشجویان بشناسند. متاسفانه مدیران وقت موسیقی ما صفر کیلومتر هستند و هیچکدام چیزی نمی‌دانند و فقط امضا یاد گرفته‌اند و اصلا سیاستگذار نیستند و ما از اینجاها ضربه می‌خوریم.
